《诗经今译》14——余冠英

十月金秋

{国风}[邶风]

凯     风

        这是儿子怜母的诗。本事不传。《孟子·告子下》：“凯风亲之过小者也”，大约母氏因小过不得志于其夫，陷于痛苦的境地，儿子悔恨不能劝谏，使阿母免于过失，又自责坐视阿母处境痛苦，不能安慰。

                                           凯（乐意）风自南，

                                           吹彼棘（指酸枣树）心。

                                           棘心夭夭（夭夭：旺盛貌），

                                           母氏劬（音渠，劳苦意）劳。

                                           凯风自南，

                                           吹彼棘薪（棘薪喻自己不善）。

                                           母氏圣（古与‘听’通）善[听善：听从善言意]，

                                           我无令（善意）人。

                                           爰有寒泉（寒泉：喻忧患）？

                                           在浚（卫国地名）之下（古读户）。

                                           有子七人，

                                           母氏劳苦。

                                         【目见】（音见）睆（音痪）[ 【目见】睆：黄雀鸣声]黄鸟，

                                          载（犹则）好其音。

                                          有子七人，

                                          莫慰母心。

                                        今译：

                                         和风吹来从南方，

                                         吹着小枣慢慢长。

                                         棵棵枣树长得旺，

                                         累坏了娘啊苦坏了娘。

                                         和风打从南方来，

                                         风吹枣树成薪柴。

                                         娘待儿子般般好，

                                         我们儿子不成材。

                                         哪儿泉水透骨寒？

                                         寒泉就在浚城边。

                                         我娘有了七个儿，

                                         娘的日子总辛酸。

                                         叽叽呱呱黄雀鸣，

                                         黄雀还有好声音。

                                         我娘有了七个儿，

                                         有谁安慰娘的心。

皖江轻舟

欣赏了，感谢分享！

三笑

欣赏了